10. Ἀνακεφαλαίωσις τῶν τῷ Ἡρακλείας καὶ τῷ Προύσης πραχθέντων εἰς Γρηγόριον. Γρηγόριος δὲ καὶ τοῖς ἐκ μακροῦ δυσμεναίνουσιν ἑαυτῷ πέμπων συγχώρησιν διηλλάττετο· καὶ τοῖς μὲν ἄλλοις καὶ δῶρα προσαπέστελλεν, ὅσους ἄρα τῶν κληρικῶν ἐκ σκανδάλου τοῦ τότε διισταμένους ἀφῃρεῖτο τὰ σιτηρέσια, τῷ δέ γε Ἡρακλείας Γερμανῷ καὶ τῷ Προύσης Νεοφύτῳ, οὓς δὴ καὶ προκαθεῖλεν ἐπ’ αἰτίαις, τὸν μὲν Γερμανόν, ὅτι σκανδαλισθεὶς ἐπ’ ἐκείνῳ, τοὺς λογισμοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνου δεξάμενος καὶ τελέσας εἰς μοναχοὺς καὶ πατρὸς ἐπ’ ἐκείνῳ τάξιν ἐπέχων, τὰς ἐξαγορείας παρελογίζετο, τοῦ ἐξομολογουμένου μὴ ὁμολογήσαντος ὡς ἐκοινώνει τοῖς προτέροις οὐχ ὅπως εὐχῶν καὶ ψαλμῳδιῶν, ὡς ἔλεγεν, ἀλλὰ καὶ ἁγίου κλάσματος ἄρτου, μαθὼν παρ’ ἄλλων ἐσύστερον, ἀρχιερεὺς πατριάρχην ἐγγράφως ἀφώριζε, Νεόφυτον δὲ ὡς συνυπογράψαντα καὶ ὁμογνωμονήσαντά οἱ, ἐκείνοις τοίνυν τότε ὑπερηφανῶν ὡς ἀμαθέσιν, ἐνευμενιζόμενος ὕστερον, πέμπων ἐλάμβανε τὴν συγχώρησιν καὶ ἀντισυνεχώρει.

Ο Παχυμέρης εκθέτει τα σχετικά με τις σχέσεις του Γρηγορίου Κυπρίου, του Γερμανού Ηρακλείας και του Νεοφύτου Προύσης.